DepoëzievanAnneSexton

‘Ik ging The Complete Poems als een krijger te lijf’, zei theatermaker en schrijver Marjolijn van Heemstra over haar kennismaking met de gedichten van Anne Sexton (1928-1974), die ze deze middag leest. Enige krijgshaftigheid is dan ook aanbevolen: het werk van Sexton, windt nergens doekjes om. ‘Poëzie moet pijn doen’, schreef de Amerikaanse dichteres die na een leven van strijd, dreigende gekte, angst en intens ervaren zelf op zeker moment besloot dat het genoeg was en een eind aan haar leven maakte. Haar biografie toont gelijkenissen met die van Sylvia Plath, maar Sexton werd eerder een boegbeeld van nieuwe poëzie en jong feminisme dan een slachtoffer.

Bijzondere muziek ook, deze middag: de Engelse celliste-singer-songwriter Ayanna Witter-Johnson, drie dagen daarvoor nog te gast in het Super Sonic Jazz Festival van Paradiso. Eclectische soul, met een warme stem en een prachtig instrument.

De column is van dichteres en kunstenaar Annemieke Gerrist.

Ik moet voorgoed vergeten hoe het ene woord het andere 
uitkiest, het andere zin geeft, tot ik iets krijg 
dat ik had kunnen zeggen…maar niet zei.

Anne Sexton (vertaling Katelijne De Vuyst).

Marjolijn van Heemstra: “Ik heb nog altijd geen vrede gesloten met The complete poems van Sexton.”